Nie powielać błędów rodziców.. Opowiadanie - część I.

Hej!

Poniżej obiecywana pierwsza część opowiadania pt. Nie powielać błędów rodziców. 

Następna już jutro. :)

Z góry przepraszam za wszystkie niedociągnięcia, ale nie miałam zbyt wiele czasu, a chciałam coś dla Was napisać.

Miłego czytania! 

Maks po kilku godzinach zakończył operację i zmęczony zmierzał w stronę pokoju lekarskiego. Chciał jak najszybciej się przebrać i pojechać do Leona, aby zabrać Alicję. Po chwili okazało się jednak, że los zgotował mu zupełnie inne plany na ten wieczór..

Maks: Hej! Co ty tu robisz?

Maks zobaczył siedzącą na kanapie Alicję. Był bardzo zdziwiony jej obecnością w szpitalu, ale ucieszył się, że już ma ją przy sobie. Jego radość nie trwała jednak długo. Kiedy Ala odwróciła się w jego kierunku, od razu zobaczył, że coś jest nie tak. Była cała roztrzęsiona i zapłakana. Nie mogła wydusić z siebie żadnego słowa. Maks pobladł, ale z całych sił starał się zachować zimną krew. Usiadł obok niej, a ona bez słowa wtuliła się w niego najmocniej jak tylko mogła, ciągle zanosząc się od płaczu. Maks był coraz bardziej zdezorientowany i co chwilę nerwowo zadawał jej pytania: Co się stało? Słyszysz? Alicja.. Alicja, co się stało? Proszę cię powiedz mi co się stało.

Alicja: Nie wiem jak ci to powiedzieć..

Maks: Alicja proszę cię.. coś z Leonem?

Alicja: Nie, nie twój ociec..

Coś się stało z moim ojcem? – zapytał Maks podniesionym głosem.

Alicja: Nie.. Twój ojciec wpakował mi się do łóżka..

Alicja chciała ponownie się do niego przytulić, lecz on chwycił ją za ramiona, przytrzymał z dala od siebie i spojrzał głęboko w oczy.

Maks: Słucham?

Alicja: Próbował mnie zgwałcić.

Maks: Nie, nie poczekaj, poczekaj, spokojnie.. Co ty mówisz? Ty sobie żartujesz ze mnie? Przecież to jakiś absurd.

Alicja: Myślisz, że kłamie?

Alicja nigdy jeszcze nie widziała, aby Maks patrzył na nią takim wzrokiem jak w tym momencie. Jego spojrzenie było zimne i nieobecne. Odsunął ją od siebie, nie pozwalając, aby ich ciała się spotkały. Jeszcze parę godzin temu była pewna, że z tym człowiekiem chce spędzić resztę życia, a w tej jednej chwili wszystko się zmieniło. Miała wrażenie, że siedzi przy całkiem obcej dla niej osobie. Nie była w stanie zrozumieć, jak jej narzeczony może jej nie wierzyć. Jak może wątpić w jej słowa. Siedziała tak jeszcze jakiś czas, bez słowa patrząc mu w oczy. Czuła tak niesamowity ból rozrywający ją od środka, że trudno jej było złapać oddech. Maksa to jednak wcale nie ruszało. Obojętnie patrzył na to, jak Ala wylewała kolejne łzy. Chociaż bardzo chciał jej ufać, chociaż ją strasznie kochał, to nie był w stanie uwierzyć w to, co mówi. Może gdyby chodziło o kogoś innego, kogoś niemającego dla niego znaczenia.. ale tu chodziło o jego ojca, o osobę, której tak wiele w życiu zawdzięczał. Nawet nie próbował dopuścić do siebie myśli, że to by mogła być prawda. Prościej było się nad tym nie zastanawiać. Alicja w końcu zebrała się w sobie i bez słowa wybiegła ze szpitala. Nawet nie próbował jej zatrzymywać, nawet nie próbował niczego wyjaśnić. Został sam w pokoju lekarskim i próbował za wszelką cenę zebrać myśli, chociaż to było bardzo trudne. Nigdy nie był postawiony w takiej sytuacji, kompletnie nie wiedział, jak ma się zachować, co ma robić. Alicja biegła przed siebie, ile sił w nogach, aby choć przez moment skupić się na zmęczeniu, a nie na tym, co się stało. Nie wiedziała, czy bardziej bolało ją to, co chciał zrobić Gustaw, czy fakt, że jej facet, nie uwierzył w ani jedno jej słowo. Chyba jednak to drugie.. Nie wiedziała co ma robić, dokąd ma iść. Jednego była pewna.. nie mogła wrócić ani do Leona, ani do mieszkania Maksa. Postanowiła udać się do Sylwii.

Źródło zdjęcia: http://lekarze.tvn.pl/wideo,1557,v/dlaczego-maks-nie-uwierzyl-alicji,704846.html.