Próbując od nowa. Część 1 i 2 - opowiadanie Justy

Hej!

Kolejne opowiadanie Justy - jj89 czas zacząć. :P Poniżej dwie pierwsze części. :)

Miłego czytania!

Próbując od nowa cz. 1

Odkąd zrezygnowała z pracy w Toruniu, przebywała za granicą u znajomych ojca. Kontaktowała się tylko z nim i Beatą, ale bardzo okazyjnie, z reguły tylko po to, by dać znać, że u niej wszystko w porządku. Nikt nie potrafił zrozumieć, co tak nagle spowodowało, że z dnia na dzień zostawiła wszystko i wyjechała praktycznie bez słowa wyjaśnienia, z nikim się nie żegnając. Nie była z nikim związana, ale poczuła, że musi odpocząć od pracy w tamtejszym szpitalu. Beata, jej siostra, chyba martwiła się o nią najbardziej.

-Tato, dlaczego ona tak postąpiła ? Przecież dobrze jej tutaj szło. Pokłóciła się z kimś ? Ktoś ją skrzywdził?

-Nie wiem córeczko.- westchnął zmartwiony, przytulając córkę.

-Nie rozumiem jej postępowania, no naprawdę próbowałam, ale nie wyglądało żeby coś się stało.- patrzyła w oczy ojca próbując znaleźć w nich odpowiedź.

-Może po prostu próbuje przed czymś uciec, przed czymś, albo przed kimś.

-Co ? Chyba nie mówisz poważnie.

-Ala jest skryta, nawet mnie nie powiedziała o co chodzi. Po prostu przyszła i powiedziała, że musi stąd wyjechać.

-Tato, trzeba się dowiedzieć, o co chodzi. Koniecznie, popytać ludzi tutaj w szpitalu, może Sylwii coś powiedziała, przyjaźniły się.

-Córuś.. No ja mam chodzić i pytać ?

-Ja to zrobię, wszystkim się zajmę.

Beata nie rzucała słów na wiatr. Jeśli chodziło o jej siostrę to zawsze stawała za nią murem. Pierwszym miejscem, gdzie uderzyła, był gabinet Elżbiety.

-Beatka, wejdź. Przyda mi się chwila odpoczynku od pracy.- posłała jej uśmiech, po czym zrobiła kawy dla siebie i dla dziewczyny.

-Proszę. Coś się stało ?

-Chciałam porozmawiać o Alicji. O jej wyjeździe. Mówiła ci coś ?- spytała zatroskana.

-Nie, kompletnie nic. Nawet z nią nie rozmawiałam przed wyjazdem. Leon przekazał mi tylko, że wyjechała i to wszystko. Musiałam wypełnić wszystkie odpowiednie papiery. I to wszystko.

-Kurcze… Naprawdę się o nią martwię. Nic nie powiedziała. Tak z dnia na dzień. Nie wiem, może naprawdę coś się stało? Nie wiem już, co mam myśleć o tym wszystkim.

-Wszystko się wyjaśni, na pewno. Musi, przecież Ala nie może ciągle tam siedzieć i nikomu nic nie mówić.

-Obyś miała rację. Nic, pójdę już , może ktoś w końcu mi coś powie.

Elżbieta jeszcze chwilę po wyjściu Jasińskiej zastanawiała się, o co może chodzić i jak może im pomóc w takiej sytuacji. Ale nie mogła wymyślić nic sensownego.

Jasińska teraz swe kroki skierowała do Sylwii.

-Hej.

-Cześć Beata.

-Masz chwilę? Chciałabym porozmawiać.

-Siadaj.- wskazała jej ręką krzesło naprzeciw siebie.

-Czy Alicja coś ci mówiła przed wyjazdem ? W ogóle rozmawiałaś z nią wtedy ?

Matysik próbowała sobie przypomnieć tamten dzień.

-Czekaj. Wiesz co, spotkałam ją jak wychodziłam ze szpitala, ona sprawdzała coś w bagażniku. Potem zobaczyłam, że sprawdzała, czy ma wszystko co potrzebne w walizce. Była smutna. Nie chciała rozmawiać.

-Czyli tobie też nic nie powiedziała.- odparła zrezygnowana.

-Ale jak odchodziłam, to zauważyłam tego jej byłego, Florczyka.

-Jego? A co on by tutaj robił? Dziwne, nie przypominam sobie, żebym tamtego dnia go widziała. A może to z nim ma związek wyjazd Ali ?

Próbując od nowa cz.2

-Tato! Zaczekaj. Dowiedziałam się czegoś.

-Mów.

-Rozmawiałam z Sylwią. Widziała tamtego dnia Alę jak sprawdza czy ma wszystko w walizce. Ala jej też nic nie powiedziała, ale Sylwia jak odchodziła , zauważyła Florczyka.

-Krzysztofa ? Nie widziałem go wtedy tutaj.

-Ja też nie. Tato, trzeba to z nim wyjaśnić, może to on stoi za wyjazdem Ali ?

- A myślisz, że przez telefon coś powie ? Ja bym do niego pojechał.

-Jadę z tobą. Tylko powiedz kiedy.

-Jutro. Zaraz pójdę do Eli załatwić nam urlop na jutrzejszy dzień i pojedziemy z samego rana.

Nakreślił Bosak sytuację, ta bez wahania udzieliła im wolnego. Jasiński  po rozmowie z nią udał się na zaplanowaną operację.

Beata w tym czasie była w drodze do bufetu. Kiedy zamówiła coś na ciepło, zauważyła Maksa.

-Hej, mogę ?

-Jasne, siadaj. Wszystko w porządku ? Jesteś jakaś podenerwowana.

Chciała zacząć jeść, ale odłożyła sztućce.

-Dowiedziałam się co może być przyczyną tak nagłego wyjazdu Alicji.

-Co takiego?- Maks jakoś niespecjalnie przejął się słowami Beaty. Z Alicją byli tylko znajomymi z pracy, więc nie mieszał się do jej rodzinnych spraw, ani do osobistych.

-Ten jej były - Florczyk.

-Mhm.

-Maks, ciebie to w ogóle obchodzi ? - podniosła nieznacznie głos.

-A dlaczego ma mnie to w ogóle obchodzić ? Przecież ja jestem dla Alicji zwyczajnym znajomym z pracy. Nie rozumiem, o co ci chodzi.

-O co mi chodzi ? Wszyscy się o nią martwią. Z dnia na dzień dziewczyna pakuje co tylko ma i znika, a ty co ? Kompletna obojętność. Brawo Maks, właśnie pokazałeś jakim jesteś egoistą. Myślisz tylko o sobie.

Zabrała swoje danie i zjadła je w gabinecie Leona. Dopiero kiedy skończyła powiedziała ojcu, co ją tak wkurzyło.

-Beatko, jest dorosły.

-Tato, to go nie usprawiedliwia. Mógłby chociaż udawać, że go to interesuje.

Kiedy się uspokoiła, udali się do domu, by przygotować się do jutrzejszej podróży.