Droga do szczęścia. Część 9 i 10 - opowiadanie Justy

Kolejne dwie części opowiadania Justy - jj89 na Waszą prośbę.

Miłego czytania! :)

Droga Do Szczęścia - część 9

Nie było wyjścia. Kiedy stała tak blisko niego, jego serce niewyobrażalnie przyspieszało bicie. Nie potrafił wytłumaczyć tego, co się z nim dzieje. Działała na niego bardzo mocno, nie panował nad sobą. Teraz z trudem się opanował. Robił wszystko, żeby nie dać po sobie poznać, że coś do niej czuje.

-Maks, proszę cię, powiesz mi wreszcie ?

-Zrobiłbym tak niezależnie od tego, kto by tam leżał.

-Akurat. Jivana też wziąłbyś na ręce i przywiózł do siebie ?

Kompletnie nie wiedział, jak z tego wybrnąć. Nie chciał żeby pomyślała, że wykorzystał sytuację. Po prostu chciał, żeby porządnie wypoczęła, żeby miała spokój.

Nie dowiedziała się prawdy, przerwało im dzwonienie komórki Szymańskiej.

-Tata ?

-Podobno zemdlałaś.

-Już jest w porządku, doszłam do siebie.

-Gdzie jesteś ?

-Zaraz będę wracać do Sylwii, muszę kończyć, pa.

-Wracam do Sylwii. Dzięki za opiekę.

Wzięła swoją torebkę i powolnym krokiem udała się do domu. Na szczęście Matysik nie było, więc Ala miała spokój od jakichkolwiek pytań. Zrobiła sobie gorącą kąpiel. To jej bardzo pomogło. Po kąpieli przebrała się i migiem znalazła w łóżku.

Rano kiedy się obudziła, od razu poczuła głód, więc przygotowała śniadanie. Jednak po dłuższej chwili zorientowała się, że Sylwia nie wróciła na noc. Przypomniała sobie, że pewnie ciągle jest na nią obrażona za to, że jej nie posłuchała i udała się słaba do szpitala.

Nie miała siły tego odkręcać póki co. Po wczorajszym omdleniu postanowiła, że od razu po przyjściu do szpitala zrobi sobie badania. Była ciągle jeszcze odrobinę blada i nie do końca w pełni sił.

Droga Do Szczęścia - część 10

Jak postanowiła, tak zrobiła. Zaraz kiedy się przebrała, poszła na badania. Wyniki miały być koło południa, więc do tego czasu postanowiła zająć się papierkową robotą. Jednak niewyjaśniona sprawa z Sylwią nie dawała jej spokoju. Poszła jej poszukać. Jednak nie mogła jej znaleźć.

-Halo, Daniel? Słuchaj, szukam Sylwii, nie wróciła na noc, a muszę z nią pilnie porozmawiać.

-Widziałem ją przed chwilą jak wychodziła z bufetu.

-Ok, dzięki.

Udała się szybko w tamtą stronę.

-Sylwia, musimy chyba porozmawiać.

-Niby o czym ? O tym, że miałam rację ?

-Miałaś, rzeczywiście, przepraszam, zachowałam się nieodpowiedzialnie, ale dajmy już temu spokój.

-Niech ci będzie, ale następnym razem po prostu się mnie posłuchaj.

Szymańska odetchnęła z ulgą. Zbliżało się południe, więc pobiegła odebrać wyniki. Tak jak myślała, lekka anemia, brak witamin. Wiedziała, że musi zwolnić tempo. Skierowała swe kroki do gabinetu Elżbiety.

-Przeszkadzam ?

-Nie Ala, coś ty. Siadaj. Coś do picia ?

-Może wody.

-To co cię do mnie sprowadza ?

-Chciałam prosić o kilka dni urlopu. Po tym omdleniu chciałabym odpocząć, zrobiłam badania i są takie sobie.

-Ale coś poważnego ?

-Nie nie, po prostu delikatna anemia, brakuje mi witamin. To co, mogę liczyć chociaż na kilka dni ?- spojrzała na Bosak.

-Jasne, nie ma problemu, dam ci tydzień. Wyjedź gdzieś, na łono natury.

-Chyba nawet mam pomysł.- uśmiechnęła się.

-Więc zmykaj, widzimy się za tydzień.

-Ela, czy tata mógłby dostać też trochę wolnego ? Zabrałabym go ze sobą.

-Beatę też ?- zaśmiała się.

-Beata chyba po ostatniej wycieczce do lasu ze mną, ma dość wspólnych wypadów.

-Jeśli Leon się zgodzi, to niech jedzie z tobą.

Zadowolona z takiego obrotu sprawy poszła prosto do gabinetu Jasińskiego.