Inna kolej rzeczy. Część 5 i 6 - opowiadanie Julii.

Hej!

Obiecane kolejne dwie części opowiadania Julii poniżej. :)

P.S. Nie martwcie się! Podczas pobytu na wsi będę wchodziła na bloga i wstawiała kolejne części. :D

Inna kolej rzeczy - część 5

Alicja wraz z Michaelem jechała na lotnisko. Po pożegnaniu poszła w stronę odprawy. Gdy siedziała i czekała na samolot usłyszała głos z megafonu: Pasażerowie lecący do Poznania proszeni są o przygotowanie się do odlotu. Ala wstała, zebrała swoje rzeczy i udała się do samolotu.

Kiedy wysiadła i skierowała się w stronę wyjścia, przed lotniskiem czekała ma nią: mama, Tadeusz (przyjaciel mamy), Ewa (córka Tadeusza, przyjaciółka Ali z piaskownicy) i Lena (młodsza siostra Ewy, najmłodsza córka Tadeusza, miał 3 córki i 2 synów). Lena jak tylko zobaczyła Alę od razu się ucieszyła i chciała jej się rzucić na szyję, kiedy zobaczyła widoczny już brzuszek (Ala była w 6 miesiącu ciąży).

-Ala, cześć  - krzyknęła - to ty jesteś w ciąży? - zapytała ze zdziwieniem.

-Cześć, Lenka. Tak, jestem w ciąży.- oznajmiła Alicja.

-To gdzie on jest? Dlaczego nie ciągnie twojej walizki?- zapytała.

-Kto jest? Jaki on? Lena co ty pleciesz? - zapytała Alicja.

-No ojciec dziecka. - zapadła niezręczna cisza. (O ciąży wiedzieli mama Ali, Tadeusz, Ewa, Sylwia i Piotr)

-Został w Toruniu.- mówiąc to, Ali z oczu poleciała łza.

-Przepraszam, nie wiedziałam.

-Nic się nie stało.- otarła łzę.

-Alicja, kochana, cześć - rozbrzmiał głos Ewy

-Cześć, Ewunia.- pocałowały się w policzki.

-Córciu, kochanie, cześć, jak się masz.

-Cześć mamo - Ala się rozkleiła.

-Alicja, cześć. Ja wiem, że ty się cieszysz, że mnie widzisz, ale nie becz.- powiedział poważnym, ale śmiejącym się głosem Tadeusz.

-Cześć wujciu.

Po przyjeździe do domu Ala rozpakowała się i zaraz zasnęła. Następnego dnia pojechała do szpitala, gdzie leżał Janek (narzeczony Ewy, chory na raka wątroby, czeka na dawcę) i gdzie miała pracować. Z Jankiem znali się od dawna spotykali się na wakacjach, jak przyjeżdżała do babci. Zawsze go kochała, ale jak brata, a nie jak faceta, choć był bardzo przystojny. Siedziały przy nim z Ewą jakieś 3 godziny, potem pojechały do domu. Gdy Ewa zasnęła, Ala zeszła na dół.

-Zasnęła - oznajmiła siedzącym na dole: mamie, Tadeuszowi i Lenie.

-To dobrze, ile siedziałyście przy Janku? – spytał Tadeusz.

-Jakieś 3 godziny.- powiedziała Ala, szybko dodając -Ona go bardzo kocha.

-Tak, a ja zrobię wszystko, żeby mu pomóc.- oświadczył Tadeusz

Alicja siadła koło mamy, która jak zwykle pogłaskała ją, przytuliła i pocałowała mówiąc: Wszystko będzie dobrze.

Inna kolej rzeczy - część 6

Był piękny poranek, Ala wstała i przygotowywała śniadanie. Po zjedzeniu zaczęła sprzątać, gdy nagle poczuła silny skurcz, usiadła na fotelu i pomyślała: To już teraz, maluszku? Gdy próbowała wstać skurcze się nasiliły. Sięgnęła po telefon, wybrała numer Ewy, gdyż wiedziała, że mama ma dyżur i nie odbierze, ale ona również nie odbierała, więc postanowiła skontaktować się z Tadeuszem, który jak na złość był poza zasięgiem. Zadzwoniła więc na pogotowie, potem do Leny, która przyszła po 15 minutach równo z pogotowiem. Zabrała wcześniej spakowaną torbę i pojechali do szpitala. Na oddziale ginekologii 26 sierpnia o 10.45 na świat przyszła córeczka Alicji - Milena. Gdy tylko Ewa się o tym dowiedziała, od Leny, od razu poszła po mamę Ali i przyszły do niej.

-Cześć Alicja, jak się czujesz, to znaczy czujecie? - zapytała Ewa.

-Dobrze dziękujemy.

-Alu...

-Mamo to twoja pierwsza wnuczka, Milena.

-Milena... ślicznie.

Drzwi do pokoju otworzyły się i weszła Lena.

-No, hej Lena, muszę ci podziękować.- Lena podeszła, a Alicja pocałowała ją w policzek.

-Nie ma za co. Ty lepiej powiedz jak ma na imię.

-Milena.

-Jak ślicznie.

Przez trzy dni Ala z Milą były w szpitalu, potem wróciły do domu, gdzie codziennie miały gości. Najczęściej przychodziła Lena, która była tak zafascynowana małą, że najchętniej to by do domu nie wracała.

Alicja codziennie myślała o Maksie, o tym, że już dawno temu wrócił z Somalii, że teraz pewnie układa sobie życie z Olgą albo Beatą. Niedługo miał się kończyć urlop Alicji, Milena miała już miesiąc. Gdy do domu wróciła mama, Alicja, poprosiła ją, aby porozmawiały.

-Mamo, za dwa tygodnie kończy mi się urlop w Toruniu...

-Nie mów, że chcesz tam wrócić - przerwała jej.

-Nie mamo, nie przerywaj mi.- powiedziała i mówiła dalej - pojadę do Torunia z Milą, złożę wypowiedzenie i wrócę tutaj.

-Nie pozwalam ci.

-Mamo! Pojadę.

-Dobrze, ale jadę z tobą.

-Już myślałam, że tego nie powiesz.- zaczęły się śmiać i przytuliły się.

Następnego dnia Alicja zadzwoniła do Krzysztofa, że odwiedzi go z mamą i gościem specjalnym, nie powiedziała mu, że chodzi o jej córkę. Marta wzięła tygodniowy urlop. Gdy wróciła do domu, Milena już spała, a Ala zaczęła pakować siebie i małą, ale nie szło jej to dobrze i Marta postanowiła jej pomóc. Gdy skończyły, Marta zaczęła wypytywać Alicję o jej życie w Toruniu. Ala opowiedziała jej o Maksie, Sylwii, Beacie, Eli, Leonie i wszystkich znajomych.

-Leon Jasiński? - zapytała Marta z wielkim zdziwieniem i jakby przed oczami przeleciały jej wspomnienia z tą osobą związane.

-Tak, ordynator chirurgii. Dlaczego pytasz?

-Nieważne, pójdę już spać.

Marta położyła się do łóżka, ale nie mogła zasnąć, cały czas przed oczami miała Leona Jasińskiego - swojego chłopaka ze szkoły, który jest ojcem Alicji.

Czy to może być prawdą? Alicja pracowała tyle czasu ze swoim ojcem i nic o tym nie wiedziała? On też nie wiedział, że pracuje ze swoją córką.- pomyślała.

Alicja w tym czasie postanowiła zadzwonić do Sylwii, chociaż było już późno. Wybrała numer i jeszcze przez chwilę ‘biła się z myślami’ czy nacisnąć zieloną słuchawkę, czy nie. Nacisnęła, czekała chwilę zanim telefon złapał sygnał, Sylwia nie odbierała, już miała się rozłączyć kiedy...

-Halo - usłyszała w słuchawce.

-Halo Sylwia.

-Alicja to ty?

-Tak, przepraszam że tak późno, mam nadzieję, że cię nie obudziłam.

-Nie skądże. Co tam u ciebie?

-Wszystko dobrze. Mam do ciebie prośbę.

-No mów.

-Jutro przyjeżdżam do Warszawy, będę też w Toruniu. Czy mogłabyś spakować moje rzeczy?

-Dobrze, ale twój urlop ci się już kończy.

-Tak wiem, dlatego złożę wypowiedzenie. Tylko nie pytaj, gdzie będę mieszkać i dlaczego to robię. Dobrze?

-No dobra, ale mam jeden warunek.

-Jaki?

-Chcę poznać twoje dziecko.

-Dobra będę u ciebie pojutrze. Do zobaczenia.

-Do zobaczenia.

Następnego dnia przed południem Alicja, Marta i Milena wsiadły do samochodu i wyruszyły w kierunku Warszawy. Po ponad czterech godzinach dojechały do mieszkania Krzysztofa.

-Alicja, cześć.- pocałował ją w policzek.

-Cześć Krzysztof.- oddała gest.

-To moja mama doktor Marta Szymańska, a to moja córka Milena. Mamo to mój mentor, który nauczył mnie wszystkiego - profesor Krzysztof Florczyk.

-Miło mi.- pocałował ją w rękę, spojrzał w oczy i poznał Martę, która była wielką miłością Leona.

-Mi również.

Weszli na górę, Krzysztof zaniósł walizki do sypiali. Alicja postanowiła, że pójdzie z Milenką na spacer i tak uczyniła, a Krzysztof i Marta, co chwilę spoglądali na siebie, Marta też go poznała. Gdy Alicja wyszła Krzysztof rzucił...

-To naprawdę ty Marta?

-Tak to ja Krzysztof.

-Ala to córka Leona?

-Tak - odpowiedziała i poszła do sypialni.

Następnego dnia rano ruszyły do Torunia. Po dojeździe do szpitala Alicja poszła, a Marta i Milena zostały w samochodzie. Gdy przekroczyła drzwi szpitala, poszła prosto do gabinetu Eli. Zapukała do drzwi, a w odpowiedzi usłyszała: Proszę.

-Cześć, mogę?- zapytała w drzwiach.

-Tak proszę wejdź.- Alicja weszła i usiadła.- To co? Wracasz? - zapytała szczęśliwa Ela

-Nie.- rzuciła krótko Ala.

-Dlaczego?- zapytała zdziwiona.

-U mnie trochę się pozmieniało, nie jest tak jak dawniej, jest zupełnie inaczej. Ja po prostu nie mogę wrócić.- Mówiąc to podała jej wypowiedzenie. - Proszę nie pytaj o nic więcej i uszanuj moją decyzję.

-No dobrze, więc życzę ci udanej dalszej kariery.- Podały sobie dłonie, Ala już miała wychodzić, gdy Ela zapytała ją jeszcze:

-Jak było na stażu?

-Dobrze. Cześć.- uśmiechnęła się i wyszła.

Szła korytarzem najszybciej jak mogła, gdy nagle usłyszała za plecami...

-Alicja? To ty?