Inna kolej rzeczy. Część 1 i 2 - opowiadanie Julii.

Witam po raz kolejny! :)

Na samym początku mam do Was jedno pytanie, a mianowicie - czy chcecie, aby blog działał w okresie wakacyjnym? Ja oczywiście chętnie będę go prowadzić, ale jest to jednak czas wyjazdów, pobytu na świeżym powietrzu, więc nie wiem czy znajdziecie chwilę, aby tu zaglądać.

Teraz przechodząc do rzeczy - dziś na moim blogu debiutuje opowiadanie Julii. :)

Miłego czytania!

Tak na sam początek krótkie sprostowanie. Alicja nie wie, że Leon jest jej ojcem, a Beata jej siostrą. Mama Ali żyje i mieszka we Florencji - nie wyszła za mąż, Alę wychowała sama. Leon nie miał raka wątroby. Próba gwałtu, zerwanie zaręczyn to już było, a zaczyna się od...

Inna kolej rzeczy - część 1

Był piękny, marcowy poranek, na dworze leżał jeszcze śnieg. Alicja siedziała na łóżku, właśnie wróciła z porannego joging'u. Gdy do pokoju wpadła jak burza Sylwia, która wróciła z nocnego dyżuru i powiedziała:

-Właśnie się dowiedziałam...- zamilkła.

-Czego się dowiedziałaś ? - zapytała.

-Maks wyjechał do Somalii.- Alicja nic nie odpowiedziała i wybiegła z domu.

Po pięciu minutach dojechała do Copernicus’a.

Pobiegła prosto do gabinetu Elżbiety. W gabinecie była Beata, Leon i Jivan.

-Czy to prawda, że Maks wyjechał ?! - zapytała w drzwiach.

-Tak - odpowiedziała Elżbieta.

-Na ile? - zapytała zrozpaczona Alicja, nie chciała żeby tak to się potoczyło.

-Na pół roku.

Alicja wybiegła, nie wiedziała co ma ze sobą zrobić. Pobiegła do samochodu i tam przez godzinę płakała.

Kilka dni później...

Toruński szpital miał odwiedzić szkoleniowiec z Huston. Wszyscy, a szczególnie Alicja, oczekiwali jego przyjazdu. Ala bowiem znała go z sympozjum, na jakim była z Krzysztofem jako jego "asystentka". Bardzo się wtedy polubili, spędzili ze sobą miłe chwile. Ela poprosiła Leona, aby zebrał wszystkich chirurgów w jednej sali. Po chwili do pomieszczenia weszła Elżbieta, a za nią czarnoskóry wysoki mężczyzna. Ala uśmiechnęła się do niego.

-Przedstawiam państwu doktor Michael Jennings, specjalista z Huston. – przedstawiła gościa Elżbieta.

Po skończonym przemówieniu wszyscy wyszli, a w sali została Alicja i Michael.

Po radosnym przywitaniu zjedli razem obiad, a wieczorem poszli na drinka. Spędzali ze sobą każdą wolną chwilę, chodzili do kina, do teatru, operowali razem. Alicja z każdym dniem próbowała zapomnieć, ale w nocy wspomnienia wracały, nie spała, płakała całymi nocami.

Ala pojechała odwieźć Michaela na lotnisko, pożegnali się i wróciła do szpitala - miała nocny dyżur. Nic specjalnego się nie działo, więc poszła się położyć, przyśnił jej się koszmar, że porwali Maksa...

Inna kolej rzeczy - część 2

... to był tylko zły sen, Ala obudziła się cała spocona i roztrzęsiona. Nagle zadzwonił jej telefon, to z SOR-u - pilny przypadek, musiała lecieć szybko. Po powrocie do domu położyła się, spała pół godziny obudziła się, bo trochę ją zemdliło. Zaczęła rozmyślać czym mogła się zatruć... po chwili doszła do wniosku, że to nie zatrucie tylko... Wybiegła z domu poszła do najbliższej apteki i kupiła test ciążowy. Gdy wróciła do mieszkania i zrobiła test ku jej wielkiemu zdziwieniu - wynik był pozytywny. Z oczu polały jej się łzy, łzy szczęścia. Następnego dnia poszła do Piotra, aby zrobić badania. To był początek ciąży, drugi tydzień. Po badaniu poszła na obchód, była trochę spóźniona. Dyżur przebiegł spokojnie, ordynator Jasiński pozwolił jej wyjść wcześniej do domu. Jak wróciła - Sylwia była w jeszcze pracy, więc postanowiła zadzwonić do mamy i podzielić się z nią tą cudowną wiadomością.

-Halo, Ala to ty?- zapytała.

-Cześć, tak to ja, muszę ci coś powiedzieć.- zaczęła Alicja.

-Cześć Kochanie, coś się stało?- zapytał czuły głos w słuchawce.

-Nie, nic się nie stało, ja jestem...- zamilkła -...jestem w ciąży.

-Córeczko to cudownie! To kiedy poznam dumnego tatusia.

-No właśnie nie poznasz...- rozłączyła się, gdy do kuchni weszła Sylwia.

Alicję przeszły dreszcze po spojrzeniu przyjaciółki. Stały w milczeniu. Alicja miała mętlik w głowie, wprawdzie chciała powiedzieć jej o ciąży, ale trochę później, jak sama sobie uświadomi, że nosi w sobie małą, niewinną istotkę, którą potem będzie karmić swoją piersią, kochać nad życie, otaczać opieką, a co najważniejsze będzie jej mamą. Sylwia też miała mętlik w głowie, nie wiedziała co powiedzieć, jak się zachować. W końcu niezręczną ciszę przerwała Sylwia.

-To dziecko Maksa?- zapytała.

-Tak. Chciałam ci powiedzieć, ale trochę później.- odpowiedziała wciąż speszona Ala.

-Kiedy się dowiedziałaś?

-Wczoraj.

Na twarzy Sylwii pojawił się uśmiech. Pogratulowała Ali, na co ona odpowiedziała równie pięknym uśmiechem. Rozmawiały do późna o tym, jak to jest być w ciąży, jakie to uczucie. Śmiały się i płakały.

Wreszcie padło decydujące pytanie: Powiesz Maksowi o ciąży?.

Zrobiło się dziwnie. Ala powiedziała, że prześpi się z tym, więc poszły się położyć.