Droga do szczęścia. Część 13 - opowiadanie Justy

Hej!

Zaczęłam dziś oglądać serial Usta Usta. Kiedyś go śledziłam, a potem przestałam i niektóre fragmenty mam wycięte z pamięci, więc postanowiłam jeszcze raz powrócić do tego serialu. Oczywiście nigdy mnie on tak nie wciągnął jak Lekarze, ale trzeba czymś zapełnić pustkę. :P

Proszę bardzo! Poniżej kolejna i ostatnia już część opowiadania Justy - jj89. 

Droga Do Szczęścia - część 13

Matysik rano zdążyła pożegnać się z przyjaciółką przed jej wyjazdem i pomogła jej znieść torby do samochodu. Ostatni raz się pożegnały i Szymańska już odjeżdżała. Zegarek wskazywał  dziewiątą rano. Keller wyjechał pół godziny później. Zanim odjechał dostał od Jasińskiej sms-a z nazwą pensjonatu, w którym ma zatrzymać się Ala. Siostra wyciągnęła od niej tę nazwę jeszcze poprzedniego wieczoru, kiedy krótko przed snem rozmawiały przez telefon.

Droga mijała jej spokojnie, mimo, że miała przed sobą kilka godzin jazdy, nie spieszyła się. Z resztą wolała uważać, trochę obawiała się, żeby po drodze nic nie zaczęło się z nią dziać. Jednak wszystko było w porządku, oczywiście po drodze robiła przystanki, żeby się rozprostować. 

Dojechała na miejsce wczesnym popołudniem. Z dwiema torbami weszła do środka .

-Dzień dobry, rezerwacja na nazwisko Szymańska.

-Tak, bardzo proszę, pokój na drugim piętrze, numer 23.

-Dziękuję.- odparła z uśmiechem.

Wzięła klucz do pokoju i weszła na górę. Pokój był przytulny, z dużym łóżkiem, balkonem z widokiem na jezioro. Kiedy się rozpakowała wyszła na balkon żeby złapać trochę słońca i odpocząć po podróży.

Tymczasem na dole był już Keller.

-Dzień dobry, chciałem zapytać czy są wolne pokoje ?

Recepcjonistka sprawdziła wykaz.

-Ma pan szczęście, pokój na dole, po prawej stronie, numer 4.

-Dziękuję bardzo.

Udał się tam dość szybko, nie chciał, żeby Alicja od razu go zobaczyła. Samochód zaparkował z drugiej strony budynku, żeby nie rzucał się w oczy.

Alicja dała wszystkim znać, że szczęśliwie dojechała, że ma piękną pogodę i cudowny pokój. Podziwiała widoki z balkonu prawie do zachodu słońca. Jednak zbliżała się pora kolacji, więc zeszła na dół zjeść. Po kolacji przebrała się w plażową długą sukienkę, włosy upięła w luźny kok i poszła na spacer brzegiem jeziora. Wieczór był bardzo ciepły, od jeziora wiał przyjemny lekki wiatr. Mijała sporo zakochanych par, rodzin z dziećmi. Uśmiechała się, myślała jakby to wyglądało gdyby i ona miała męża i dzieci. I wtedy przypomniał jej się Maks. Usiadła nad brzegiem jeziora wdychając świeże powietrze. Z okna swojego pokoju wypatrzył ją Keller. Przebrał się i podążył jej w stronę. Zakradł się cicho od tyłu zasłaniając jej oczy. Z początku się przestraszyła, ale po chwili zaczęła się uśmiechać. Odwróciła się w jego stronę otwierając oczy.

-A co ty tutaj robisz ?

-Jestem w formie niespodzianki. Ale jeżeli chcesz to już znikam.

-Nie, stop doktorze Keller.- zaśmiała się i pociągnęła go za rękę.

-Czyli jednak mam zostać pani doktor ?

-Usiądź.

Usiadł przy niej, ale Alicja od razu usiadła mu na kolanach.

- A to co ?- był zdziwiony, ale strasznie podobało mu się to, co robi Ala.

-A to jest, czekaj jak to się nazywa, chyba okazywanie uczuć.- uśmiechnęła się i pocałowała go.

Maks odwzajemniał każdy jej pocałunek, nie spodziewał się, że tak to się skończy, chociaż snuł takie domysły.

Po dłuższej chwili spojrzał jej w oczy.

-Chcesz mi coś powiedzieć Alicja ?

-Tak, chcę ci powiedzieć , że cię kocham i żałuję, że mówię ci to dopiero teraz.

-Kocham Cię i cieszę się, że tu z tobą jestem.

Cieszyli się swoją obecnością w bardzo malowniczych okolicznościach przyrody. Tak znaleźli swoją drogę do szczęścia, która być może była odrobinę kręta, ale w końcu zza zakrętu wyjrzało dla nich słońce. :)